ಸುಡುವ ಪ್ರೀತಿ, ತಂಪೆರೆವ ಸಾವು
ಸುಡುವುದು ಪ್ರೀತಿಯ ಗುಣ. ಅದು ಸುಡುತ್ತಲೇ ಹೊರ ಪುಟಿಯುವ ಚಿನ್ನ. ಈ ಪ್ರೀತಿಗೊಂದು ತಾರ್ಕಿಕತೆ , ಸಂಸ್ಕಾರ, ಸಮಾಜ ಭಯ ಬೇಕೆಂದು ಹೇಳುವವರು ತಾವು ಅಸಹಜವಾದುದನ್ನು ನಿರೀಕ್ಷಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಮರೆಯಬಾರದು. ನಾನು ನಿಸರ್ಗದ ಮಗು ಹಾಗು ನಿಸರ್ಗದ ನಗು. ಈ ನಿಸರ್ಗದಲ್ಲಿರುವ ನದಿಗಳು ಮೈದುಂಬಿ ಹರಿದು,ಮೇರೆಗಳನ್ನು ಕೊಡವಿ, ಅನಾಗರಿಕವಾದುದೆಲ್ಲವನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಲೇ ನಾಗರಿಕತೆಯ ತೊಟ್ಟಿಲುಗಳಾಗುತ್ತವೆ. ಇಂದು ನಾಗರೀಕತೆಯ ತೊಟ್ಟಿಲುಗಳಾಗಿರುವ ನದಿಗಳೆಲ್ಲ ಒಂದು ಕಾಲಕ್ಕೆ ಅನಾಗರಿಕತೆಯ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ಸಾಗಿ ಬಂದವುಗಳೇ. ಅಂತೆಯೇ ನಮ್ಮೊಳಗೇ ಹರಿಯುವ ಈ ಪ್ರೀತಿಯ ಕತೆಯೂ ಕೂಡಾ. ಅದು ಹರಿದದ್ದೇ ಭಂಗಿ, ನಡೆದದ್ದೇ ದಾರಿ. ಅದನ್ನು ನೀವು ಬಚ್ಚಿಡಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಕಾಮ ಮತ್ತು ಪ್ರೀತಿ ಕಲುಶಿತಗೊಂಡದ್ದು ನಮ್ಮ ವೈಚಾರಿಕತೆಯಿಂದಲೇ ವಿನಃ ಅವುಗಳೊಳಗಿನ ನಿಸರ್ಗ ಸಹಜ ಗುಣಗಳಿಂದಲ್ಲ. ತಂಪೆರೆವ ಸಾವಿಗೆ ಮೈಯೊಡ್ಡುವ ಮೊದಲು ಸುಡುವ ಪ್ರೀತಿಯೊಂದಿಗೆ ಒಂದಿಷ್ಟು ಪಿಸುಮಾತು ಅಪರಾಧ ಹೇಗೆ? ಸುಡುವ ಪ್ರೀತಿಯೊಂದಿಗೆ ಪಲಾಯನಗೈಯ್ಯುವವರಿಗೆ ಸಾವೂ ತಂಪೆರೆಯಲಾರದು. ಮಾಗಿಯ ಛಳಿಯ ಅನುಭವವಿಲ್ಲದ ವ್ಯಕ್ತಿ ಬೇಸಿಗೆಯ ಸುಖವನ್ನೂ ಅನುಭವಿಸಲಾರ.
No comments:
Post a Comment